Miło nam poinformować, iż audycja radiowa o prof. A. Hoffmannie, której część była nagrywana na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej z udziałem prof. Jacka Mareckiego, dr hab. inż. Dariusza Świsulskiego oraz studentów uczelni, zdobyła nagrodę w ogólnopolskim konkursie dziennikarzy „Kroniki Rozwoju”.
Więcej informacji można uzyskać pod adresem.
Zachęcamy również do zapoznania się ze zwycięskim reportażem Pani Magdaleny Świerczyńskiej-Dolot oraz Michała Zaręby.
Szanowni Państwo,
Niniejszym pragniemy poinformować, iż „Konkurs na najlepszą pracę dyplomową inżynierską 2017” organizowany przez Stowarzyszenie Elektryków Polskich Oddział Gdańsk został rozstrzygnięty. Poniżej przedstawiamy oficjalne wyniki:
I nagroda (5000 zł) : Agata Kozakowska
Uczelnia : Politechnika Gdańska, Wydział Elektrotechniki i Automatyki
„Koordynacja działania regulatora generatora i regulatora transformatora blokowego – testy na modelu fizycznym”
II nagroda (3000 zł) : Maria Gatz
Uczelnia : Akademia Morska w Gdyni, Wydział Elektryczny
„Opracowanie programu do eksperymentalnej weryfikacji czasowo-częstotliwościowych modeli fal wodnych i wiatrowych”
III nagroda (2000 zł) : Jakub Flis
Uczelnia : Politechnika Gdańska, Wydział Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki
„Aplikacja demonstrująca techniki cyfrowego odcisku palca dla obrazów”
Nagrody zostały wręczone podczas inauguracji roku akademickiego na macierzystych wydziałach laureatów na przełomie września i października.
Laureatom serdecznie gratulujemy ! Zaś wszystkim pozostałym uczestnikom – dziękujemy za udział w konkursie.
Zarząd Oddziału Gdańsk SEP w dniach 24-31 sierpnia 2017 r. zorganizował dla swoich członków wyjazd integracyjny na Bałkany. Program obejmował zwiedzenie najciekawszych miejsc w Albanii (Tirana, Kruja), Chorwacji (Dubrownik, Split, Trogir, wodospady na rzece Krka), Czarnogóry (Budva, Cetina, Kotor), Bośni i Hercegowiny (Mostar, Sarajewo, Medjugorie) terenu położonego między Górami Dynarskimi, Adriatykiem, a niebem.
Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z pełną relacją z wyjazdu !
W prawie stuletniej historii Stowarzyszenia Elektryków Polskich ważną rolę odgrywała działalność związana z uporządkowaniem słownictwa elektrotechnicznego. Nie było to proste zadanie, często wywołujące kontrowersje i dyskusje.
Kształtowanie się słownictwa związanego z określaniem niedokładności pomiarów w miernictwie elektrycznym w swym artykule przedstawił dr hab. inż. Dariusz Świsulski. Artykuł ten został opublikowany we wrześniowym numerze Przeglądu Elektrotechnicznego i można się z nim zapoznać pod tym adresem.
W dniach 9-11 czerwca 2017 r. odbył się wyjazd techniczno-turystyczny zorganizowany przez Pomorską Okręgową Izbę Inżynierów Budownictwa. W wydarzeniu udział wzięli członkowie POIIB oraz SEP Oddział Gdańsk. Głównymi atrakcjami wyjazdu było zwiedzanie Elektrowni Wodnej Żur oraz przeprawa kajakami trasy : Rzeka Wda; Błędno – Stara Rzeka – Tleń – Zalew Żurski – Tleń.
Elektrownia Wodna Żur, to obiekt zabytkowy, przypominający prawdziwy zamek wodny. Otwarty został uroczyście w 1930 r. przez prezydenta RP, Ignacego Mościckiego. W hali i pomieszczeniach elektrowni do dziś zachowały się pracujące od początku jej istnienia turbiny i urządzenia. Budowę hydroelektrowni Żur rozpoczęto w 1927 roku. Stanęła ok. 8 km powyżej Gródka, przegradzając wąską pradolinę Wdy. Kierownikiem budowy został szwajcarski inżynier Hans Hurzler, uczeń prof. Gabriela Narutowicza. Prace ziemne przy budowie zapory i 850-metrowego kanału doprowadzającego wodę do turbin wykonała duńska firma „Hoeygaard & Schultz” – ta sama, która budowała baseny portowe w Gdyni. Budowa składała się z kilku zasadniczych elementów: zapory ziemno-glinianej spiętrzającej o ponad 15 m wody Wdy, kanału roboczego o długości 850 m, tzw. zamku wodnego oraz leżącej o 15,2 m niżej hali maszyn, czyli głównego obiektu produkującego prąd. Zamek wodny znajdujący się u krańca kanału roboczego sterował poborem wody. Ułożone pod kątem kilkunastu stopni rury dostarczały grawitacyjnie wodę bezpośrednio do turbin zamontowanych w hali maszyn. A tam zainstalowano dwie najnowocześniejsze w owych czasach na świecie turbiny Kaplana austriackiej firmy Voith o pionowej osi obrotu i nastawnym kącie łopat. Każda „przełykała” 71,4 m3 wody na sekundę, co rozkręcało je do 250 obrotów na minutę. Wykonany ze szczegółami, ruchomy model turbiny, można zobaczyć w starej nastawni. Turbiny były sprzężone z dwiema prądnicami szwedzkiej firmy ASEA, które do dziś osiągają moc 7,5 MW.
