Prof. dr hab. inż. Jacek Marecki (ur. 11 marca 1930 r. w Warszawie)
Emerytowany porfesor Politechniki Gdańskiej, energetyk, specjalista z zakresu elektrowni, elektrociepłowni i gospodarki energetycznej, dziekan Wydziału Elektrycznego PG (1969-1973), dyrektor Instytutu Elektroener
getyki i Automatyki (1974-1984), prorektor Politechniki Gdańskiej (1984-1987), kierownik Katedry Elektrowni i Gospodarki Energetycznej PG (1991-2000), członek Polskiej Akademii Nauk od 1991 r. oraz Akademii Inżynierskiej w Polsce od 2010 r.
Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej i otrzymał dyplomy inżyniera elektryka w 1952 r. oraz magistra inżyniera w 1954 r. Jest uczniem prof. Kazimierza Kopeckiego. W czasie studiów pracował od 1951 r. w Zakładzie Elektroenergetyki PG i zajmował się projektowaniem elektrowni i elektrociepłowni przemysłowych, a w latach 1954-1955 odbył staż na budowie elektrowni Czechnica k. Wrocławia. W 1958 r. jako stypendysta Fundacji Forda wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie po ukończeniu studium podyplomowego energetyki jądrowej uzyskał w 1959 r. dyplom Royal College of Science and Technology w Glasgow i pracował na budowie elektrowni Willington.
Po powrocie do kraju doktoryzował się na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej w 1961 r., a następnie habilitował się na tymże Wydziale w 1966 r. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1971 r., a tytuł profesora zwyczajnego – w 1979 r. Członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk został w 1991 r., a członkiem rzeczywistym PAN – w 2004 r. Po przejściu na emeryturę w 2000 r. pracował nadal jako profesor zwyczajny na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej do 2005 r. i w Oddziale Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku – do 2010 r.
Jest autorem lub współautorem ok. 200 publikacji z zakresu energetyki, w tym 4 książek i 3 rozdziałów w wydawnictwach książkowych. Prowadził m.in. badania granic opłacalności skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła, opracował oryginalną metodę podziału kosztów wytwarzania energii w elektrociepłowniach pomiędzy energię elektryczną i ciepło, sformułował kryteria wyboru optymalnych parametrów elektrociepłowni i rozwinął metodę optymalizacji rozwoju systemu elektroenergetycznego z udziałem elektrowni cieplnych i wodnych oraz elektrowni jądrowych. Wypromował 14 doktorów nauk technicznych.
Uczestniczył w licznych zagranicznych konferencjach naukowych, m.in. w kilkunastu kongresach World Energy Council w latach 1968-1998. Jest członkiem International Association for Energy Economics oraz członkiem Institution of Engineering and Technology w Wielkiej Brytanii w stopniu Fellow nadanym mu w 1994 r. Odbył staże naukowe w Electricité de France w Paryżu (1962) i DAAD w Aachen (1989); pracował jako visiting professor w Brnie (1975) i Monachium (1983).
Bierze czynny udział w pracach krajowych organizacji naukowych. W ramach Polskiej Akademii Nauk był m.in. przewodniczącym Komitetu Problemów Energetyki przy Prezydium PAN przez 7 kadencji (1984-2006), redaktorem naczelnym „Archiwum Energetyki” (1979-2009), przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych PAN (1996-2006) oraz wiceprezesem (1996-2002) i prezesem (2003-2010) Oddziału PAN w Gdańsku. Jest członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, Polskiego Towarzystwa Nukleonicznego i Stowarzyszenia na Rzecz Elektrowni Jądrowej w Województwie Pomorskim.
Do Stowarzyszenia Elektryków Polskich wstąpił w 1956 r. W latach 1972-1978 był członkiem Zarządu Głównego SEP, a w latach 1978-1981 prezesem Oddziału Gdańskiego SEP. Pełnił również funkcję przewodniczącego Komitetu Energetyki Jądrowej SEP. W 1990 r. otrzymał godność członka honorowego SEP. Jest laureatem nagrody naukowej Siemensa (1998) oraz licznych nagród resortowych i uczelnianych. Został odznaczony m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1994) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000).
Inż. Henryk Bajduszewski (ur. 19 stycznia 1924 roku w Bydgoszczy)
Po demobilizacji z II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i powrocie do kraju w 1947 roku rozpoczął pracę zawodową w telekomunikacji w rejonowym Urzędzie Telefoniczno-Telegraficznym w Poznaniu. Ukończył 2-letni kurs teletechniczny. W 1949 roku został przeniesiony służbowo do Rejonowego Urzędu Telefoniczno-Telegraficznego w Gdańsku, w którym pracował przy odbudowie i rozbudowie urządzeń łączności na terenie Gdańska. W latach 1951-1955 studiował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej przy Politechnice Gdańskiej na Wydziale Elektrycznym, w specjalności techniki przenoszenia przewodowego i uzyskał dyplom inżyniera łączności.
W latach 1955-1957 pracował w Technikum Łączności w Gdańsku na stanowisku kierownika Pracowni Elektrycznej i Teletechnicznej. W 1957 roku w związku z reorganizacją krajowych służb łączności został powołany przez dyrektora Okręgu Poczty i Telekomunikacji w Gdańsku na pełnomocnika dyrektora Okręgu do organizacji Rejonowego Urzędu Telekomunikacyjnego w Elblągu. Następnie do 1959 roku był naczelnikiem zorganizowanego urzędu. Organizacja i wdrożenie należytego funkcjonowania urzędu wymagała znacznej energii i zapału do pracy wobec konieczności nauczania i wychowania nowych pracowników i osiągnięcia dobrych wyników w działalności kierowanego urzędu. W ciągu dwóch lat pracy Urząd Telekomunikacyjny w Elblągu, pomimo początkowych trudności oporów i rozluźnienia dyscypliny osiągnął bardzo dobre wyniki eksploatacyjne i zajmował pierwsze miejsce w okręgu gdańskim.
Inż. Henryk Bajduszewski pełniąc funkcję naczelnika urzędu, włożył dużo wysiłku w rozbudowę i usprawnienie łączności na terenie działania rejonu telekomunikacyjnego, tj. powiatów: elbląskiego, malborskiego, sztumskiego, kwidzyńskiego, i nowodworskiego. W 1959 roku został przeniesiony służbowo na stanowisko dyrektora Gdańskiego Przedsiębiorstwa Robót Telekomunikacyjnych w Gdańsku. Na stanowisku tym powiększył znacznie swój wkład i udział w budowie urządzeń telekomunikacyjnych, nie tylko na terenie województwa gdańskiego, ale także bydgoskiego, olsztyńskiego, białostockiego, koszalińskiego, słupskiego i toruńskiego. W 1985 roku został powołany na stanowisko zastępcy dyrektora Okręgu Poczty i Telekomunikacji w Gdańsku.
Inż. Henryk Bajduszewski jest związany ze Stowarzyszeniem Elektryków Polskich od 1956 roku, kiedy zorganizował koło SEP w Technikum Łączności w Gdańsku i był jego przewodniczącym. Od 1959 roku jest członkiem oddziałowej sekcji telekomunikacji, a od 1961 roku kieruje jej pracami jako przewodniczący. W 1960 roku został wybrany do Zarządu Oddziału Gdańskiego SEP.
W 1966 r. został wybrany prezesem Oddziału Gdańskiego SEP i funkcję tę pełnił nieprzerwanie przez 14 lat do 1979 roku. W tym czasie Oddział Gdański rozwijał się prężnie, przybywało członków (liczba członków na koniec 1979 roku wynosiła 3950), organizowane były liczne imprezy stowarzyszeniowe, wyjazdy techniczne, konferencje lokalne, krajowe i międzynarodowe. Wprowadzone zostały do stałego kalendarza działalności Oddziału Gdańskie Dni Elektryki, które do dnia dzisiejszego cieszą się dużą popularnością wśród środowiska elektryków Wybrzeża. Dla usprawnienia działalności SEP oraz zaktywizowania elektryków na terenie ówczesnego województwa elbląskiego prezes H. Bajduszewski zainicjował rozmowy z miejscowymi elektrykami i w efekcie tych działań powołany został Oddział Elbląski SEP. W latach 1990-1998 był Przewodniczącym Oddziałowego Sądu Koleżeńskiego, a następnie w latach 1998-2006 pełnił funkcję Przewodniczącego Oddziałowej Komisji Rewizyjnej. Na WZD SEP w Łodzi został wybrany do Głównej Komisji Rewizyjnej SEP na kadencję 2006-2010, a na WZD w Katowicach wybrany został do Głównego Sądu Koleżeńskiego na kadencję 2010-2014.
W latach 1964-1988 był członkiem prezydium Naczelnej Organizacji Technicznej w Gdańsku, a w latach 1966-1969 wiceprezesem oddziału wojewódzkiego NOT. W tym czasie brał aktywny udział w pracach związanych z projektowaniem i budową Nowego Domu Technika – stary budynek został zniszczony przez pożar w roku 1970. Inż. H. Bajduszewski równie aktywnie działał w pracach przedkongresowych NOT związanych kolejno z IV, V i VII Kongresem NOT jako członek Wojewódzkiego Komitetu Organizacyjnego Kongresu.
Duże zaangażowanie i oddanie pracy społecznej, inicjowanie czynów społecznych wśród elektryków przyniosły znaczne efekty gospodarcze, na przykład w postaci bezpłatnego opracowania i wykonania dokumentacji oświetlenia zabytków Gdańska, opracowania i przygotowania do wprowadzenia „Zielonej Fali” w głównym ciągu komunikacyjnym Gdańska, wykonania prac związanych z uruchomieniem w mieście carillonu (zestawu grających 17 dzwonów) zniszczonego w czasie walk o wyzwolenie Gdańska oraz szereg innych opracowań.
Od 1982 roku jest członkiem Związku Kombatantów RP. Jest aktywnym działaczem w kole Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Gdańsk Nowy Port, pełniąc różne funkcje organizacyjne. Od 2002 roku jest członkiem Pomorskiego Zarządu Wojewódzkiego ZKRPiBWP w Gdańsku, obecnie pełni funkcję wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego.
Za zasługi w rozwoju Oddziału oraz całokształt pracy stowarzyszeniowej w SEP na wniosek Zarządu Głównego SEP został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski na kongresie NOT w Poznaniu w 1971 r. Uchwałą Zarządu Głównego SEP z grudnia 1991 roku otrzymał tytuł Zasłużonego Seniora SEP. Za działalność stowarzyszeniową otrzymał Srebrne i Złote Odznaki Honorowe SEP i NOT. Uchwałą WZD SEP w 1999 roku na wniosek Zarządu Głównego uzyskał godność członka honorowego SEP.
Za wyniki w pracy zawodowej został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w 1965 roku. Za zasługi w budowie i rozbudowie urządzeń łączności otrzymał Odznaki Honorowe Zasłużonym Ziemi Gdańskiej, Za Zasługi dla Województwa Elbląskiego i Za Zasługi dla Gdańska. Przez Ministra Łączności odznaczony został Odznaką 400-lat Poczty Polskiej i Złotą Odznaką Zasłużonym Pracownikom Łączności.
Za udział w wojnie 1939-1945 odznaczony został brytyjskim Medalem Wojny (War Medal 1939-1945) i Gwiazdą Italii (Italy Star) oraz Krzyżem Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W 1995 roku uzyskał status Weterana Walk o Niepodległość.
W 2002 roku otrzymał medal Pro Patria.
Andrzej Wawrzyński – prezes Zarządu Oddziału Gdańsk SEP w latach 1997-2006
Andrzej Wawrzyński urodził się 23 kwietnia 1937 roku w Lublinie. Ukończył Technikum Energetyczne w Płocku w 1954 roku i podjął studia na Wy-dziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Pracę zawodową rozpoczął w 1959 roku w Gdańskim Przedsiębiorstwie Robót Telekomunikacyjnych w Gdańsku. Od 1961 roku był pracownikiem Gdańskich Zakładów Elektronicznych UNIMOR pełniąc kolejno funkcje energetyka, kierownika Oddziału Głównego Energetyka, szefa Służby Utrzymania Ruchu i dyrektora ds. Inwestycji i Utrzymania Ruchu. W latach 1975-1990 niezależnie od stanowiska służbowego pełnił równolegle funkcję szefa zespołu nowych uruchomień w za-kresie wyposażenia technicznego ciągów produkcyjnych. Do SEP wstąpił w 1972 roku. W zakładowym kole SEP pełnił funkcję wiceprzewodniczącego w latach 1975-1978. Aktywnie działał na szczeblu oddziałowym będąc członkiem Zarządu Oddziału Gdańskiego od roku 1978 pełniąc kolejno funkcje: sekretarza w kadencji 1981-1984, wiceprezesa w latach 1984-1997, prezesa w latach 1997-2006 oraz wiceprezesa od roku 2011. Był jednym z głównych organizatorów Walnego Zjazdu Delegatów SEP w Gdańsku w 1987 roku oraz wielu konferencji (w tym międzynarodowych) realizowanych przez Oddział. Równolegle działał w Ośrodku Rzeczoznawstwa SEP w Gdańsku będąc kierownikiem Ośrodka w latach 1994-2006. Równie aktywnie działał w Zarządzie Głównym SEP będąc członkiem Zarządu Głównego w kadencjach 1987-1990 i 2006-2010, członkiem Centralnej Komisji Odznaczeń i Wyróżnień w kadencji 1987-1990, członkiem Centralnej Komisji Finansów i Działalności Gospodarczej w kadencji 1998-2002 oraz jej przewodniczącym w kadencji 2002-2006, członkiem Rady IRSEP w dwu kadencjach 1998-2006, a następnie jej przewodniczą-cym w kadencji 2006-2010. W kadencji 2010-2014 członek Głównej Komisji Rewizyjnej SEP. Jest członkiem Pomorskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Izby w latach 2002-2010. Za działalność zawodową i stowarzyszeniową odznaczony został: Brązowym (1977) i Złotym (1987) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Brązową Odznaką Zasłużony dla Energetyki (1977), Złotą Odznaką Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa (2010), Srebrną (1979) i Złotą (1987) Odznaką Honorową SEP. Medalami M. Pożarskiego (1998), K. Szpotańskego (1999) i S. Szpora (2011), medalami 40-lecia (1987) i 50-lecia (1997) Oddziału Gdańskiego SEP, 90-lecia SEP (2009), medalem Prezydenta Miasta Gdańska (2010) oraz Odznakami Honorowymi „Zasłużony Ziemi Gdańskiej” (1988) i „Za Zasługi dla Gdańska” (1978).
1 września 2019 r. został Członkiem Honorowym SEP.
